نه تو می مانی و نه اندوه
و نه هیچ یک از مردم این آبادی...
به حباب نگران لب یک رود قسم
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت
غصه هم می گذرد.
آن چنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند
لحظه ها عریان اند
به تن لحظه خود جامه اندوه مپوشان هرگز...
(سهراب سپهری)