زوج‌ها تک‌فرزندی را ترجیح می‌دهند

زوج‌ها تک‌فرزندی را ترجیح می‌دهند

زوج‌‌هایی که به تک فرزندی معتقدند، ممکن است خودشان را قانع کنند که اداره خانواده‌ای سه عضوی برای آنها از نظر اقتصادی به صرفه‌تر است و در ضمن تک فرزندی به آنها این امکان را می‌‌دهد که همه وقتشان را صرف تربیت، پرورش و نظارت بر تنها کودک خانواده کنند. تک فرزندها معمولا متکی به خود بار می‌آیند و یکی یک دانه بودن‌شان باعث می‌شود توجه والدین کاملا به آنها معطوف شود.

اما در عین حال نبودن کودکی دیگر با اختلاف سنی کم نسبت به آنها در خانواده، سبب می‌‌شود دوران کودکی چندان طولانی نداشته باشند و به سرعت وارد دنیای بزرگسالان شوند و همین ورود زودهنگام به دنیای آدم بزرگ‌ها، در کنار حمایت مالی کامل والدین، شرایطی مناسب را برای پیشرفت اقتصادی این کودکان در بزرگسالی فراهم می‌‌کند.

طبق آمار ثبت احوال کشور در حال حاضر جمعیت ایران بیش از 78 میلیون نفر است که ترکیب سنی زیر 15 سال 24 درصد، افراد 15 تا 30 سال، 31 درصد، افراد 30 تا 64 سال، 39 درصد، و افراد بالای 64 سال 6 درصد این جمعیت را تشکیل می‌دهند. از این میان 14 درصد زوج‌ها به بی‌فرزندی و 19 درصد آنها به تک فرزندی تمایل دارند.

در گذشته والدین به علت نیاز نیرو برای کشاورزی و دامپروری به داشتن فرزند بیشتر مخصوصا پسر علاقه زیادی داشتند، اما با تغییر سبک زندگی از سنتی به مدرن و وجود مشکلاتی از قبیل مشکلات اقتصادی، دیر ازدواج کردن جوان‌ها و کمبود وقت، زوج‌ها تک فرزندی را بیشتر ترجیح می‌دهند.

حبیب‌الله قاسم‌زاده،‌ پزشک روانپزشک است که در این‌باره می‌گوید: «انتخاب تعداد فرزند ارتباط مستقیم با نگرش، توانمندی و اطلاعات والدین دارد.» او‌ با اشاره به نگرانی افراد برای ساختن زندگی بهتر برای فرزند خود ادامه می‌دهد: «تعداد فرزند به اقتصاد و سلامت روانی و اجتماعی والدین بستگی دارد. افرادی که امکان مالی آنها کم است و بیشتر وقت خود را به کار بیرون خانه اختصاص می‌دهند، داشتن یک فرزند را انتخاب می‌کنند.

زوج‌هایی که تمایل به داشتن یک فرزند دارند، بیشتر وقت خود را به فرزندشان اختصاص می‌دهند، تمام تلاششان را می‌کنند تا به خواسته‌های فرزندشان رسیدگی کنند و بیشتر نیازهایش را برطرف کنند.»

قاسم‌زاده همچنین تصریح کرد: «در این شرایط فرزند سالاری به وجود می‌آید. این امر سبب خود خواه شدن فرزندان و وابسته شدنشان به پدر و مادر می‌شود. اما داشتن خواهر یا برادر، به کودک بخشیدن را یاد می‌دهد و در روند رشد روان فرد بسیار موثر است.»